Muzikale biografie

Maurice Urlings

Als 7-jarige begon ik met bugel en trompet spelen bij de jeugdfanfare St Jozef, waar mijn vader 35 jaar lang dirigent van is geweest. Van hieruit stroomde ik een jaar later door naar ‘de grote’ fanfare, onder leiding van de legendarische Harry Cober. Vanaf mijn 14e werd ik ook lid van diverse blaas- en carnavals kapellen. Om mij muzikaal verder te ontwikkelen nam ik van mijn 8e tot en met mijn 20e levensjaar pianolessen. Thuis luisterde ik samen met mijn vader naar een breed repertoire aan lp’s: van vette soul tot stevige rock, van funky jazz tot Böhmische blaaskapellen en van klassiek tot Nederpop.
Omdat ik mijn muzikale horizon wilde verbreden, werd ik op 16-jarige leeftijd lid van de Big Band Beeg. Hier kwam ik in aanraking met jazz, latin en andere ‘lichte muziek’ soorten. Met deze 20-koppige band speelden wij onder meer op jazzfestivals in o.a. Roermond, Hasselt en Maastricht. Door de big band heb ik mijn liefde ontwikkeld voor trompettisten als Miles Davis, Maynard Ferguson en Dizzy Gillespie. In deze periode ben ik ook gestart met het arrangeren van muziek voor meerdere gezelschappen.

In 1992 heb ik mijn opleiding afgerond en moest ik de militaire dienstplicht gaan vervullen. Ik had maar 1 wens: een militaire muziekkapel. Na een voorspeelmiddag werd ik uitgekozen tot 1e trompettist van de Koninklijke Militaire Kapel in Den Haag. Met dit orkest heb ik een jaar lang militaire ceremonies en staatsaangelegenheden muzikaal begeleid. Daarnaast heb ik deelgenomen aan concertreizen naar onder meer Duitsland, Spanje, Schotland en Polen. Tijdens deze laatste concertreis heb ik de Last Post gespeeld bij een herdenking in concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Vanaf die tijd legde ik mij toe in het muzikaal begeleiden van begrafenissen en crematies. Dit doe ik nog steeds met heel veel bezieling.